Voorwoord Sedrick
Ik zeg altijd “het enige nadeel aan honden is dat ze niet lang genoeg leven”.
Een hond afgeven doet pijn. Heel veel pijn. Voor de buitenwereld was het ‘maar een hond’. Voor jou is het een gezinslid. Dat is overigens niets nieuw! Het oudst bekende hondengraf is ongeveer 14.000 jaar oud! Mensen hebben dus 14.000 jaar geleden moeite gedaan om een hond te begraven, samen met een andere hond en een volwassen man en vrouw.
En de wetenschap begint er ook achter te komen. Honden activeren dezelfde hersengebieden, neurologische wegen en emoties als onze dierbare naasten.
Kel Bervoets van instinctief heeft zich toegelegd op het rouwproces. Zowel jouw proces als het proces van andere honden in het gezin. Ik laat haar graag aan het woord.
En plots is daar die stilte…
Het lijkt soms alsof je die typische blaf, het loopje of gesnurk nog horen kan…
Zou onze hond dan toch niet…?
Na het overlijden van je trouwe viervoeter volgt er vaak een leegte, een gemis:
je wordt niet meer opgewacht, jullie routine valt weg, het huis en de tuin zijn leeg, er volgen geen wandelingen of snuffelspelletjes noch avonden in de zetel meer, geen borstel- of uitlaatsessies, de reisplanning verloopt anders… Je deugniet, durfal of zorgen”kindje”, je partner-in-crime en geheimenbewaarder is niet meer…
Er is begrip maar ook onbegrip van je omgeving: “Dan koop je toch gewoon een andere…” of “Het was toch maar een hond…”
Voor jou (en je gezin) was hij of zij echter zoveel meer dan gewoon maar een hond.
Het was je maatje, een volwaardig en onvervangbaar gezinslid.
Rouw om het verlies van je geliefde hond
Tijd heelt geen wonden, wel wat je met die tijd doet.
Iedere persoon rouwt op zijn of haar eigen manier.
Ieder verlies is uniek.
Jij bent uniek, en je hond was dat zeker ook.
Rouwen is een proces, geen gebeurtenis.
Rouwen is dynamisch en gaat nooit echt helemaal over.
Er is echter hoop, het wordt wel weer “leefbaar”.
Rouwen is keihard werken.
Rouwen is ruw en rauw.
Het overlijden van een huisdier is vaak dus een ingrijpende en emotionele gebeurtenis. Of dat nu een gevolg is van ziekte, ouderdom, een ongeluk of euthanasie, het verlies valt zwaar.
Ook bij dergelijk afscheid kan iemand de verschillende stadia van het rouwproces geheel of gedeeltelijk doormaken. Dat proces is trouwens vaak even intens en moeilijk als bij het verlies van een geliefd persoon!
Rouwrituelen zorgen ook in dit geval voor een houvast. Denk maar aan een mini-uitvaart met begrafenis of crematie, het plaatsen van een gedenksteen, een foto met kaarsje, een knutselwerk van de kinderen, het planten van een boom, een donatie aan het dierenasiel…
Ruimte en tijd kunnen en mogen geven aan dat verdriet, de ontkenning, boosheid, machteloosheid, het eventuele schuldgevoel alsook de acceptatie van dit overlijden, is van groot belang.
Goed voor jezelf zorgen is fundamenteel bij rouwintegratie en uiteraard dus zeer belangrijk. Ook de andere, eventuele huisgenoten mogen niet uit het oog verloren worden – zowel mens als dier.
Rouw bij de hond
Mogelijks is er (nog) een hond in huis die sinds kort ook zijn of haar mensen – of hondenmaatje moet missen. Daardoor kan/kunnen deze meer slapen, zich aanhankelijker gedragen, minder of niet eten of spelen, probleemgedrag gaan vertonen… want inderdaad, ook dieren rouwen (mee).
Indien jouw hond probleemgedrag vertoont sinds het heengaan van zijn maatje mag je altijd contact opnemen.
Honden rouwen korter dan mensen en leven meer in het moment. Desalniettemin heeft een rouwende hond ook nood aan (extra) zorg, troost en steun.
De meeste honden zijn zeer gehecht aan hun verzorger(s), omgeving en bijhorende routine. Bij het overlijden of wegvallen ervan, bijvb. door een -al dan niet gedwongen- afstand aan het dierenasiel, treedt ook bij hen een rouwproces in.
Met geduld, liefde, het behoud van de dagelijkse routine, de nodige rust en beweging komt men al een heel eind. De introductie van een nieuw speeltje, eens een andere wandelroute of extra snuffelparcours kan sommige honden ondersteuning bieden. Voor de slechte eters kan er tijdelijk een aangepast voedingsschema voorzien worden. Belangrijk daarbij is dat de hond steeds blijft drinken.
Rouwbegeleiding op maat
Soms kan het gemis, verdriet echter zo overweldigend zijn dat er nood is aan professionele hulp.
Kel Bervoets werkt als hondengedragsdeskundige, rouwcoach en creatief-beeldend therapeut. Zij begeleidt in haar coachingscentrum “Instinctief” te Beringen personen en honden bij ondermeer rouw en verlies.
Meer info bekom je via de website: www.ikrouwomjou.be
of email: coaching@instinctief.be
